• Kanjers van de JO8-1

  • Jeukende handen…

    Ik kom mijn hele leven al bij KSV, alleen dan in het oranje handbalshirt. De voetbal, dat waren de blauwe shirts, de stinkende kleedkamers, het bier en de gezelligheid in de kantine. Maar wie nu precies wat regelde, hoe er werd gespeeld en wat er in de onder 8 eigenlijk allemaal gebeurt? Ik had geen idee.

    Inmiddels is dat wel anders, want wat een jaar hebben we gehad met de kanjers van de O8-1!
    Acht jongens die in augustus samen gingen trainen, na flink wat kabouter-voetbal-minuten. Maar liefst 3 enthousiaste voetbalvaders die gingen trainen en coachen. En daarnaast Peter de Groot met zijn wijze woorden: Ohhhh jongens, mijn handen gaan hiervan jeuken!

    De eerste test was bij een toernooi bij VVS, gelijk die eerste beker in de wacht gesleept. En toen het eerste deel in de 1e klasse, ze vlogen er doorheen. Ligt het nu aan ons, of spelen ze echt zo goed?
    Het zal ongetwijfeld aan de harde kern hebben gelegen; met alle ouders langs de kant en de hoofdklasse was een feit.
    Via Den Helder naar Volenwijckers en terug, we hebben heel Noord-Holland gezien. Maar ook terug naar de 1e klasse en vervolgens met een eindsprint weer heel snel terug naar die hoofdklasse!

    Altijd doorgetraind, iedere vakantie weer. En konden de trainers er zelf niet zijn, dan stonden de andere vaders klaar. En altijd met de jeukende handen van Peter en zelfs Patrick op de achtergrond.
    Zelfs een heuse video-compilatie is gemaakt, met de meest toepasselijke achtergrondmuziek die je je wensen kon. De moeders die een traantje weg pinkten…

    Afgelopen donderdag kregen ze vleugels, geknokt voor wat ze waard waren tijdens het Hemelvaart-toernooi met weer een prachtige eerste plek tot slot.
    En toen de dag van vandaag, de laatste competitiewedstrijd waarin het kleine en grote huis stond als een… juist ja, huis. Met Peter aan de kant, die zag dat het wel goed zat. De jeukende handen gaan mee naar de onder 9.

    En dan straks de eind BBQ, iedereen compleet. Ja, zelfs wanneer je eigenlijk het laatste weekend met je man thuis wil zijn omdat hij voor langere tijd de zee weer op gaat. En ja, ook zelfs terwijl je net je vrouw van Schiphol haalt na een week Zakynthos en met de koffer nog in de achterbak gelijk doorrijdt. Dat maakt het tot een prachtig vriendenteam en fantastisch jaar.

    Dus bedankt lieve jongens:

    Collin, Feyenoord-fan en geweldige keeper. Rots in de branding en ook in het veld zo belangrijk.
    Mink, sluitpost van beton die met de nodige slidings de ballen heeft weggewerkt. Met naast zich
    Siem, die altijd lacht en als je denkt dat hij staat te dromen, je weet dat hij allang al heeft ingeschat wat er nodig is om die ballen weg te werken.
    Dex, begonnen als steady kracht in het veld en je ontwikkelt tot een fantastische keeper en de tegenovergestelde weg van Merlijn bewandelt. Die juist begon in het doel en nu de smaak voorin weer helemaal te pakken heeft, balvast bovendien.
    Noud, met een wilskracht van heb ik jou daar, mentaal zo sterk. Snel, sterk aan de bal en altijd ‘aan’.
    Logan, die de clubkleuren ook heeft doorgevoerd in zijn zonnebril. Jouw gezelligheid en doorzettingsvermogen zorgt ervoor dat je bent gaan vliegen de laatste wedstrijden!
    En dan Eyden, met je snelheid en inzicht zorgt het ervoor dat je regelmatig kunt juichen als Ronaldo…

    En wij juichen allemaal met jullie mee. Soms iets te fanatiek, maar beretrots!


    Zola